คำคม ทัต ณ ฝั่งโขง, งานเขียนสุทัศน์ ศรีพรม
ชีวิตดิ้นรนไปทำไม เราอยู่แบบพอมีพอกินดีแล้ว
ก.ค.
มีบางคนพูดว่า
ชีวิตดิ้นรนไปทำไม เราอยู่แบบพอมีพอกินดีแล้ว
ข้าวก็มีในนา ปลา…ถ้าอยากก็ไปหามากินเอ
ไข่มดแดง กาปอมก็มีเต็มป่า (แต่ตอนี้อีสานกะปอมหมดป่าแ
ดิ้นรนไปก็เป็นทุกข์ เบื่อการแข่งขันในชีวิตเมือ
ในทัศนะของผมนะ ถ้าคนอายุ 40 ขึ้นไป
คิดแบบนี้ไม่ผิด หรอก
แต่ถ้า ยังไม่ถึง 40 คิดอย่างนี้ ผมว่า ผิดนะ
อย่าโกหกให้ตัวเองลำบากตอนแ
เพราะอะไร ….เราตัวคนเดียวหรือเปล่า
ลูกโตขึ้นมา เดี๋ยวก็อยากส่งลูกเรียนสูง
เหมือนลูกคนอื่นเขา
หรือจะไม่รับผิดชอบมันเลย ปล่อยไปตามกรรม
อยากให้ลูกเรียนสูง ๆ มีงานทำ ไม่ลำบากมาก
ก็ต้องใช้เงิน การศึกษา ก็คือการลงทุนแบบหนึ่ง
เด็กสมัยนี้ไม่มีหรอกจะไปบว
เหมือนพวกผม (ผมคิดว่านะ)
เราอยู่ในโลกการแข่งขัน
เราอยู่ในยุคธุรกิจ เงินมีอำนาจ
ไม่มีเงิน เป็นความทุกข์อย่างหนึ่ง
ทุกวันนี้พระในวัด( เฉพาะ กทม.นะ) ยังลำบากเลย
ถ้าไม่มีเงิน….
นับประสาอะไรทุกอย่างเราต้อ
ฉะนั้น ต้องคิดใหม่
คิดว่า ทำอย่างไร จะมีอุปกรณ์ดักปลา
และเก็บปลาไว้กินไม่มีวันหม
แล้วใช้ปลาที่หามาได้นั้น อย่างไม่ประมาท
นี้แหละครับสวรรค์บนดินของมน
ยกเว้น มีปลาแล้ว ประมาท มันก็ทุกข์
มันก็ตกนรกเหมือนเดิม
บันทึก : สุทัศน์ ศรีพรม
