เถ้าแก่เล็ก …เจอเถ้าแก่ใหญ่…

แต่ที่ผมมีความสุขมากที่สุดก็คือ
ได้พบปะพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
กับ สองเถ้าแก่ใหญ่ แถว ๆศาลยาด้วยกันทั้งคู่

ท่านแรกทำธุรกิจหลายอย่าง
ธุกิจขายอาไหร่รถยนต์นำเข้า
ล่าสุดเปิดธุรกิจ นำเข้าสินค้ามือสองจากญี่ปุ่น และยุโรป
ผมถามเฮียตรงๆว่า ตอนนี้เฮียมีทุน (เงิน) เป็น 100 ล้านแล้วสิครับ
เฮียมีเงิน 100 ล้าน เฮียรู้สึกยังไง
มีเงินเยอะขนาดนี้ทำไมไม่อยู่เฉยๆไม่ต้องทำงาน

แกตอบว่ารู้สึกเฉยๆนะ และภูมิใจที่เราเริ่มจากสูญ
ทำวันนี้เพื่อลูก ๆ มันจะได้สบายหน่อย
แต่เราหยุดไม่ได้ เราต้องโต เราต้องขยาย
คือคนเรา มันไม่มีหรอกคำว่าพอแล้ว
ธุรกิจ…ยิ่งโตก็ยิ่งขยาย

จริง ๆการสนทนาภายในร้านกาแฟ
เริ่มสนุกเผ็ดมันส์ ได้อารมณ์จนลืมเวลาเลย

ผมชอบพูดคุยสนทนากับคนที่ประสบความสำเร็จ
โดยเฉพาะเรื่องธุรกิจ….เพราะว่าการเรียนทางลัด
ก็คือ เรียนรู้จากคนที่ประสบความสำเร็จมาแล้ว
นั้นแหละคือ…สุดยอดของเคร็ดลับ
ก้าวไปสู่เป้าหมาย

คบบัณฑิต บัณฑิตแนะไปหาผล
คบคนมีปัญหา …. สักวันหนึ่งเข้าจะนำปัญหามาให้เรา

สุทัศน์ ศรีพรม   27 สิงหาคม 2013