ลืมเป้าหมาย ลืมความตั้งใจที่ตั้งไว้
จะทำให้ชีวิตเราเหนื่อยล้า และหยุดอยู่กับที่
ไม่อยากที่จะเดินหน้าต่อไปอ
พอแล้ว พอเสียที หรือไม่ก็ปลง….ไปเลย
แล้วก็หาข้อมูลหรือปรัชญามา
“เพียง แค่หยุดไขว่าคว้าใจก็เป็นสุ
“ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้”
“สุดท้ายทุกคนก็นอนโรง(โลงศ
“รวยก็ตายจนก็ตาย”
และอีกสารพัดปรัชญากองหนุนใ
ไม่มีผิด และก็ไม่มีถูก
เพราะชีวิตทุกคนเลือกได้ เลือกที่จะหยุด
หรือเดินต่อไป
เขาก็บอกแล้วไง คนเราแค่เปลี่ยนมุมมอง
ชีวิตก็เปลี่ยน
คนที่เลยวัยแห่งความหวังควา
เลยวัยก่อร่างสร้างตัวก็ไม่
“ลืมเป้าหมาย ยังไม่หนักเท่ากับ
คนไม่มีเป้าหมาย”
คนที่อยู่ในวัยก่อร่างสร้าง
แล้วลืมเป้าหมาย….ที่ตนเอ
เป็นสิ่งที่น่าเสียดาย และเสียชาติเกิด….!!!!!!