ผมเคยถามเถ้าแก่ของผม
“ท่านรู้สึกเหนื่อย และท้อแท้บ้างไหมครับ ?”“เหนื่อย…รู้สึก แต่ท้อแท้ไม่รู้สึก
เพราะมันเป็นของเรา มันเป็นงานเป็นธุรกิจของเรา
มันเป็นกล่องดวงใจ
มันเป็นลมหายใจของเรา
เราไม่ต้องการรวยชาติหน้า
เราต้องการรวยชาตินี้
เราต้องการสุขสบายชาตินี้
เราไม่ต้องการสุขสบายชาติหน ้า”
“ท่านรู้สึกเหนื่อย และท้อแท้บ้างไหมครับ ?”“เหนื่อย…รู้สึก แต่ท้อแท้ไม่รู้สึก
เพราะมันเป็นของเรา มันเป็นงานเป็นธุรกิจของเรา
มันเป็นกล่องดวงใจ
มันเป็นลมหายใจของเรา
เราไม่ต้องการรวยชาติหน้า
เราต้องการรวยชาตินี้
เราต้องการสุขสบายชาตินี้
เราไม่ต้องการสุขสบายชาติหน
ผมถามสั้น ๆ แต่ได้คำตอบที่ยาว
และได้ความหมายดีมากครับ
วันนี้ผมรู้แล้วว่า คำพูดข้างบนนั้น
ถูกต้องที่สุด
เมื่อไรก็ตามที่เรารู้สึกว่
เราเป็นส่วนสำคัญในงานในธุร
เราจะมีพลังใจ ทำสิ่งนั้นได้อย่างมีประสิท
แต่เมื่อไรที่รู้สึกว่า เหนื่อยไปทำไมวะ…?
ข้าก็ทำแทบตาย เป็นได้แค่หุ่นยนต์รับใช้
แต่ไม่มีอะไรสักอย่างเลยที่
ไม่มีอะไรที่บ่งบอกได้เลยว่
เรามีความเป็นหุ้นส่วน เป็นเจ้าของ
ในกล่องดวงใจนั้นเลย
Facebook Comments Box