แม่จ๋า…ลูกคิดถึง

แม่,พระคุณแม่,ค่าน้ำนม,แม่ของเรา,รักแม่แม่จ๋า…ลูกคิดถึง

และคิดถึงตลอดเวลา

ตั้งแต่วันลูกจากบ้านมา

จากแม่มาอยู่ในแดนไกล

ใครคนหนึ่ง

ที่อยู่ในดวงใจของลูกตลอดเวลาก็คือแม่

การที่ลูกจากมาไกลครั้งนี้

สอนให้ลูกรู้ว่า

เติบโตพอที่จะดูแลและเรียนรู้โลกกว้าง

เพื่อเป็นที่พึ่งให้กับตนเองทุกๆยาม

ลูกใช้ชีวิตอยู่ห่างไกลพ่อแม่

ยิ่งทำให้ลูกรัก

และห่วงใยพ่อแม่มากยิ่งนัก

แล้ววันหนึ่งก็เป็นวันของลูก

เป็นวันที่พ่อแม่เองก็รอคอยมานานแสนนาน

วันนั้นคือวันกลับมาของลูก

แม้ไม่มีใบปริญญา

ไม่มีเงินทองก้อนโตมาฝาก

แต่สิ่งเหล่านี้ลูกก็รู้ว่า

ไม่ใช่สิ่งที่พ่อแม่คาดหวังมากนัก

และรอยยิ้มอันเปี่ยมล้นด้วยความสุข

ได้เจิดจรัสแย้มบาน

ประหนึ่งว่า อินทร์พรหมประทานให้

ได้ก่อเกิดที่ดวงใจของพ่อและแม่

เช่นเดียวกับวันที่ให้กำเนิดลูก

***บันทึกขณะเป็นสามเณร ปี 2545
Facebook Comments Box