ผมเคยบอกกับตัวเองว่า
จะไม่ทำงานเกี่ยวกับขายอีก
จะไม่เป็นพนักงานอีกแล้ว
เบื่อจังเลย
ชาตินี้จะบ่ขายแล่ว
แต่รู้ไหมว่า
นั่นแหละคือเส้นทางแห่งความรวย
เรียนที่มหาลัย…
พวกพี่ ๆที่เรยนด้วยกัน
ส่วนมากเป็นนักขายมืออาชีพ
รวย ๆ กันทั้งนั้น
แต่เชื่อไหมครับว่า
เรายิ่งหนีก็ยิ่งเจอ
ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอ
ทำงานฝ่ายกราฟิกดีไซต์อยู่ดี ๆ
ก็ให้ไปเป็นนักขาย project
ตอนแรก็เซ็งนะ
แต่เจ้านาย และใคร ๆก็บอกว่า
“นายทำได้ นายเหมาะมาก
เพราะมีความรู้อย่างแจ่มแจ้งในเนื้องาน
พูดเก่ง โม้เก่ง จีบสาวก็เก่ง555″
อันหลังนี้ผมแถมให้ตัวเอง
ปรากฎว่าทำได้ครับ
1.ทำเว็บไซต์ขายของให้บริษัทฯ ยอดขาย
ทะลุเป้าครับ
2.ขายทางโทรศัทพ์ ขายด้วยปากเปล่า
ทำยอดได้เกินเป้าครับ
3.พรีเซนต์งาน project เป็นแสน
เราปิดการขายได้สบาย ๆ แบบไม่มีสินค้า
มีแต่ลมปากล้วน ๆ
บริษัทที่เราไปขายก็ เช่น HONDA สำนักงานใหญ่
สีทอง ฮาโต้, มาสด้า, isuzu , panasonic
และบริษัท เกาหลี ญี่ปุ่นอีกมายมายครับ
ผมสำนึกตัวเองตลอดว่า เป็นเด็กบ้านนอกเด็กวัด
คนธรรมดา มีโอกาสได้ทำงานใหญ่อย่างนี้
เป็นประสบการณ์ เป็นโอกาสของชีวิตอย่างมาก
ไม่คว้าก็โง่แล้วครับ
ทุกวันนี้สนุกกับการขายครับ
ผมไม่ใช่คนเก่ง
ทุกคนไม่ใช่คนเก่ง
แต่เป็นคนกล้าที่ไม่มีข้อแม้กับชีวิตหน้าที่การงาน
เราต้องสมมติตัวเองเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวง
นายก(หัวหน้า) ให้นโยบายใดมา
เราต้องนำไปปฏิบัติให้เป็นรูปธรรมให้ได้
นั้นแหละคือสุดยอด และยอดคนครับ
เจ้านายสบาย เพราะมีเรา เจ้านายหมดห่วง
นั้นแหลคือความสำเร็จของชีวิตลูกจ้าง
แต่อาจไม่ใช่ความสำเร็จของชีวิตลูกจ้าง
—————————————————-
งานเขียน สุทัศน์ ศรีพรม